ชูกลิ่น หมายถึง ก. ส่งกลิ่น.
ก. ชะเง้อคอ, อาการที่นั่งยืดคอวางท่าภาคภูมิ.
ก. ทําให้ใจมีกําลังขึ้น.
น. เครื่องช่วยพยุงตัวในนํ้าหรือในอากาศ เช่น พวงมาลัยชูชีพ ร่มชูชีพ.
ว. ที่ทําให้มีรสชาติดีขึ้น เช่น ผงชูรส.
น. ตัวแสดงที่ทําให้คณะดีขึ้น.
ก. ทําให้มีหน้ามีตาขึ้น, เชิดหน้าชูตา ก็ว่า.
น. (วรรณ) คู่รัก, บุคคลที่เป็นที่รัก, เช่น มาย่อมหลายชู้เหล้น เพื่อนตน. (กำสรวล); ผู้ล่วงประเวณี; การล่วงประเวณี; ชายที่ร่วมประเวณีด้วยเมียเขา เรียกว่า เป็นชู้, หญิงที่ยังมีสามี อยู่แล้วร่วมประเวณีกับชายอื่น เรียกว่า มีชู้,เรียกชายหรือ หญิงที่ใฝ่ในทางชู้สาวว่า เจ้าชู้.